کامپوننت‌ها: React از مفهوم کامپوننت‌ها استفاده می‌کند که به توسعه‌دهندگان امکان می‌دهد که رابط‌های کاربری را به صورت مجزا تقسیم کنند. این باعث مدیریت و نگهداری کد بهتر و قابلیت استفاده مجدد از قطعات مختلف می‌شود.

واکنش‌پذیری: React با استفاده از Virtual DOM (ساختار داده مجازی از DOM) و بهینه‌سازی‌های مرتبط، تغییرات در رابط کاربری را به صورت کارآمدی و سریع اعمال می‌کند. این به کاربران امکان می‌دهد تا بدون تأخیرهای قابل مشاهده با وبسایت تعامل کنند.

وضعیت (State) و ویژگی‌های (Props) : React

از مفهوم وضعیت (state) و ویژگی‌ها (props) برای مدیریت و پاسخ به تغییرات در کامپوننت‌ها استفاده می‌کند. این امکان را به توسعه‌دهندگان می‌دهد تا اطلاعات را به‌روزرسانی و انتقال دهند و برنامه‌های دینامیک و واکنش‌پذیر بسازند.

یکپارچگی با دیگر کتابخانه‌ها:

 React معمولاً با کتابخانه‌ها و فریم‌ورک‌های مختلف جاوااسکریپت و حتی با فریم‌ورک‌های متفاوت مانند Redux برای مدیریت وضعیت همراهی می‌شود.

توسعه سهولتی: React به توسعه‌دهندگان امکاناتی مثل اجزای زنده (live components)، موارد مرتبط با خطاها (error boundaries) و ابزارهای توسعه‌دهندگی قوی را فراهم می‌کند که فرایند توسعه و اشکال‌زدایی را تسهیل می‌دهد.

به طور کلی، React.js با تمرکز بر ایجاد رابط‌های کاربری قابل تعامل و مدیریت کد به شکل کارآمد، به توسعه‌دهندگان اجازه می‌دهد تا برنامه‌های وب پویا و واکنش‌پذیر را با سهولت بسازند.